Հանրաճանաչման հարթակ ստեղծագործող մարդկանց համար
ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 1 (Պատմվածք) Մի անգամ էլ նայեց հայելուն ու կարծես ոչինչ թերի չգտնելով այս անգամ էլ հարցական հայացքն ուղղեց արտացոլանքին՝ ինչու: Անահիտ Ադամյանը դեռ 40 տարեկան չկար, 39-ը նոր էր լրացել և նույնքան էլ պատճառ ուներ իրեն դժբախտ ու դժգոհ համարելու : Հենց նոր հարդարած վարսերի փարթամ խոպոպները գլորվել էին մեջքն ի վար՝ ճիշտ անցած … Continue reading
Հոգու երկվություն Չե՛մ հարգի երբեք մարդու մեջ սնվող Միմյանց բացասող զույգ էությո՛ւնը, Երբ հոգին պարտքով ընծա են տանում՝ Պահը դարձնելով ճշմարտությունը։ Բայց հետո կրկին պահի մղումով, Երբ գիտակցականնը անգիտակցականի սառը սահմանում Պահի շնորհը թեթև հպումով քամո՛ւն է մատնում՝ Այրում են իրենց սեփակա՛ն հոգու՝ Փութով կառուցած տնակը թղթե Եվ տարուբերվող մա՛նր էությամբ՝ Հերքում տնակի գոյությունը լերկ։ … Continue reading
Լույսի հետքերով Երբ հանկարծ հոգիդ անսահման լցվի Ու մի բեռ թվա աշխարհը համայն, Երբ քո ցերեկը գիշեր կհագնի Ու կխարխափեն օրերդ անձայն՝ Մի բան լա՛վ հիշիր՝ ամեն մթություն Բերում է իր հետ լուսաբա՛ցը այն, Որ մորմոք կտա հոգուդ տագնապին, Կխլի բեռը՝ թողած գիշերվա, Ու թեթևության անտես մի փերի Հոգուդ վախերին ընկեր կդառնա։ Երբ շուրջդ մարդիկ … Continue reading
Զինվորներ ջան Նորից զորակոչ ու նորից հավաք, Ամեն մեկը՝ զավակ մի մոր, Հոգում` կարոտ, աչքերում` հավատ, Որ նույն ճամփով կգան մի օր: Գնում են հպարտ ու վստահ, Գնում են հանուն ինձ ու քեզ, Գնում են գիտակցումով հստակ, Որ այստեղ սպասում են իրենց։ Ամեն մեկը՝ օջախի ջահ, Ամեն մեկը՝ մուրազի տեր, Բարով գնաք, զինվորնե՛ր ջան, Կյանքով … Continue reading
Երբ դու չկաս Երբ դու չկաս, կարծես մի պահ, Վառվող մոմի լույսի նման, Սիրտս այրվո՜ւմ, թրթռո՜ւմ է, Թողնում հալվող մի տա՜ք զանգված, Որը սկզբում կուտակվո՜ւմ է կրակի շուրջ, Հետո կամա՜ց իջնում ներքև, Տարածվում է ոտքերիս տակ Ու կարծրանում այնպե՜ս արագ, Որ չե՛մ կարող շարժվել առաջ: Իսկ, երբ ոչինչ չի մնում էլ, Հանգում է այն, դանդա՜ղ … Continue reading
Մի կաթիլ բարություն Ա՜խ, մարդիկ` Եկեք լինենք բարի, Եկեք սիրենք իրարու, Գտնենք այնքա՜ն ուժ, Որ հանենք չարը Մեր միջից, Ջնջե՛նք նախանձը, Ատելությո՛ւնը: Եկեք գտնենք այնքա՜ն ուժ, Որ բարկության պահին մեզ զսպե՛նք, Չասե՛նք բառեր ցավոտ, Որի համար զղջանք ավելի ուշ: Եկեք գտնենք այնքա՜ն ուժ, Որ մեր դիմացինին սիրենք Ամբո՜ղջ սրտով, Որ հետո չլինի էլ ուշ: Եկեք … Continue reading
Արվեստասեր 